“De Stem van het Regenwoud”

In het hart van de Amazone leefde Yara, een jonge inheemse vrouw, die haar hele leven had doorgebracht tussen de bomen, rivieren en dieren van het woud. Haar volk had altijd in harmonie met de natuur geleefd; zij kenden de geheimen van de planten, begrepen het ritme van de seizoenen en luisterden naar de geluiden van de dieren alsof het muziek was.

Maar de laatste jaren veranderde het regenwoud op manieren die haar angst aanjoegen. Bomen werden gekapt met het geluid van ronkende motoren, en het geroep van vogels leek te vervagen. Elke ochtend, als ze naar de rivier ging, zag ze minder dieren. De kleuren van het woud verbleekten, alsof het leven zelf aan het verdwijnen was.

Yara’s grootmoeder, die de oudste en wijste van hun gemeenschap was, had haar gewaarschuwd: “De balans van het leven is aan het wankelen, Yara. De natuur heeft ons alles gegeven—voedsel, water, lucht. Maar wij hebben haar niet met dezelfde zorg behandeld.”

Op een avond besloot Yara de rivier af te peddelen naar een plek die diep in het woud lag, waar de bomen zo hoog waren dat hun toppen de hemel raakten. Deze plek was heilig voor haar volk. Hier kwamen de geesten van de dieren samen, en als je goed luisterde, kon je hun stem horen in de wind.

Toen ze aankwam, ging ze zitten bij een oude cederboom, wiens wortels diep in de grond staken en wiens bladeren fluisterden in de avondbries. Terwijl ze luisterde, leek het alsof het woud tegen haar begon te spreken. Het klonk eerst als het ruisen van bladeren, maar langzaam vormden zich woorden.

“Yara,” fluisterde de stem van de bomen, “we hebben je hulp nodig.”

“Waarom verdwijnen de dieren?” vroeg ze. “Waarom sterven de planten?”

“De balans is verstoord,” antwoordde de stem. “Elke plant, elk dier heeft een plaats in de cirkel van het leven. Wanneer één soort verdwijnt, volgen er meer. Alles is verbonden. De mens heeft de kracht om te beschermen of te vernietigen. Maar nu… vernietigen ze.”

Yara’s hart bonsde in haar borst. Ze wist wat de stem bedoelde. De bossen werden gekapt, de rivieren vervuild en de dieren opgejaagd. Ze wist ook dat veel mensen, ver weg in grote steden, niet begrepen wat er gebeurde. Voor hen was het regenwoud iets abstracts, een verre plek die geen deel uitmaakte van hun dagelijks leven.

“Wat kan ik doen?” vroeg ze zachtjes.

“Vertel hen onze verhalen,” zei de stem van het woud. “Laat de wereld weten dat elke boom, elk dier en elke rivier een verhaal heeft. Dat de natuur niet alleen bestaat om te worden gebruikt, maar om samen mee te leven. Vertel hen dat biodiversiteit leven betekent. Als de natuur sterft, sterft ook de mens.”

Met die woorden keerde Yara terug naar haar gemeenschap, vastbesloten om het verhaal van het regenwoud, haar thuis, aan zoveel mogelijk mensen te vertellen. Ze wist dat het niet gemakkelijk zou zijn, maar ze had de kracht van de natuur aan haar zijde.

Opdracht: “Een Dier in Jouw Omgeving Spreekt”

Denk aan een dier dat je kent uit jouw omgeving—misschien een vogel in de tuin, een eekhoorn in het park, of zelfs een huisdier. Pak een A4 en schrijf het dier in het midden van het A4. Begin nu met het maken van je web. Waar staat dit dier mee in contact? Welke bomen? planten? andere dieren?

Wat merkt het dier op? Wat is er veranderd in zijn wereld? Wat heeft het nodig van ons, mensen, om te kunnen overleven?

Deel het met ons op de socials!