Je persoonlijke donut
Voor een eerlijke en rechtvaardige wereld zullen we allemaal radicale veranderingen moeten ondergaan. Velen van ons hopen dat de regering door middel van wetgeving en belastingen het nodige zal afdwingen. Dat zal niet (tijdig) gebeuren.
Voor sommigen is de eigen ethisch kompas voldoende; velen hebben een onvoldoende ontwikkeld ethisch kompas. Dit is één van de uitvloeisels van de steeds individualistischere samenleving, de focus op verrijking (maximale winst en groei) en de introductie van ‘zelfredzaamheid’ (red jezelf, niet een ander) onder neoliberaal beleid.
Uitgaand van het basismodel van doughnut economics startte de zoektocht bij de validatie van het model: Werkt die visualisatie op persoonlijk niveau? Of is de persoonlijke donut eigenlijk synoniem of equivalent aan onze ecologische voetafdruk, dus overbodig? Dit leidde bij de werkgroep rond Zoe Gilbertson tot onderzoek naar Beslissingswielen. Sommige Britse raden gebruiken die al voor de impactmeting van hun besluiten: zij maken positieve en/of negatieve gevolgen van beslissing zichtbaar.
Zou dit model kunnen helpen om onze eigen (keuze)dilemma’s te helpen achterhalen? Je begint er waarschijnlijk alleen maar aan als je al een soort intern ecologisch moreel kompas hebt. Wat helpt jou dan in actie te komen bij een complexe keuze? Is het – in het verlengde – ook fair om die vraag aan mensen te stellen die onder het sociaal fundament zitten? (Hier gaan we nu nog niet op in.) Afhankelijk van de situatie hebben persoonlijke doelen en normatieven behoorlijk impact op de parameters.
In de eerste versie van ZG Personal is de spanning tussen ecologische en sociale limieten nog niet verwerkt. Dit is wél relevant voor het verminderen van onze persoonlijke impact. Acties die het milieu positief kunnen beïnvloeden en verandering stimuleren zouden moeten worden aangemoedigd!
Mogelijk zijn er parallellen met modellen voor specifieke vakgebieden, zoals b.v. voor kunstenaars te vinden. Basis daarbij is Waarderend Oordelen.
Iedereen moet offers brengen; hiermee zullen we op andere vlakken winnen. Voelen we op het noordelijk halfrond wel goed, hoeveel meer offers op het zuidelijk halfrond nu al gebracht worden?
Voor het model is voor parameters gekozen, waar we als individuen zeggenschap over hebben. Immers, anders is er geen aanleiding tot persoonlijke actie.
Deze eerste iteratie heeft nog verdere ontwikkeling nodig. Mensen kunnen bijvoorbeeld ook hun eigen parameters creëren en daar hun donut op bouwen, dus een variatie maken op het model, passend bij de eigen situatie en eigen doelen. Stel daarvoor persoonlijke doelen vast die je regelmatig kunnen evalueren.
Deze gedachtenlijnen vragen eigenlijk direct om verbinding met de IDG’s (Individual Development Goals). De IDG’s bouwen op het raamwerk van de volgende vijf dimensie: Zijn – Relatie tot Zelf, Denken – Cognitieve kwaliteiten en vaardigheden, Verbinden – Verbinding met anderen en de wereld, Samenwerken – Sociale vaardigheden en Handelen – Verandering sturen. Bij iedere dimensie hoort een set van specifieke competenties; en juist hierin vind je de verbinding met de vraagstellingen onder de persoonlijke donut.
Wil je zelf experimenteren? Via de link vind je de template voor een persoonlijke donut.
Bron: Uittreksel DEAL/ZG Personal